گویی ابر ها پاره شده اند و هرچه آب در آنهاست به سوی زمین میریزد
.....ترانه ی باران شنیدنیست
......طبیعت می خواند
.....اینقدر با گذشت است که از ستمی که بشر بر او روا می دارد به سادگی آب باران میگذرد
.....باز هم از عشق خود به بشر این فرزند گستاخ سخن می گوید
.....باز هم به باران خود گل این فرزند لطیف را نوازش می کند
......باز هم زمین این پهناور روزی رسان را سیراب می کند
......شنیدن باران به راحتی بارش آن است ولی درک آن اندکی دشوار
پس بشنو از طبیعت که با نغمه ی باران به تو می گوید:
!دوستت دارم