ببخش مرا
امروز که آمد٬او رفته بود.....
ای کاش می توانستم او را از رفتن باز دارم......
ای کاش می توانستم بگویم دوستت دارم٬ به تو وابسته ام٬ بدون تو یارای زندگی
ندارم......
ولی باز هم همان حس احمقانه قلبم را به سکوت واداشت و نگذاشت از ته دلم حرف
بزنم.
ای کاش می توانستم به او بگویم که مقصر من بودم تو گناهی نداشتی ولی آن حس
آشنا......
محبوبم!
یک هفته از رفتنت می گذرد......
دروغ نمی گویم٬در این یک هفته از غم دوری تو ویران نشده ام......
در این یک هفته اندیشیدم٬ به گذشته٬به رفتنت٬به آینده.......
جای خالی ات را به خوبی حس می کنم.خانه بوی ترا می دهد.......
قناری ها سکوت اختیار کرده اند و نمی خوانند. خانه در سکوتی مرگبار فرو رفته.......
می دانم که اشتباه از من بود.حال با تمام وجودم ٬از ته قلبم از تو می خواهم که
بازگردی........
دوستت دارم به اندازه ذرات وجودم........
روز مادر گرامی باد
پدر و مادر پیامبرانی هستند که ماموریت دارند تا فرزندان خویش را در سیر کمال هدایت کنند...
دستهایش را می بینم که چطور چروکیده شده اند.صورتش خسته است٬گویی سالیان است که
مجال استراحت را پیدا نکرده.
هر روز کنار پنجره می نشیند و به بیرون می نگرد.
زمستان ها و تابستان های زیادی را از پشت پنجره دیده است.نگاهش می گوید که در انتظار
است در انتظار چه چیز؟ شاید خودش هم نداند.
هنوز هم خیابان باریک و شلوغ بیرون برایش تازگی دارد.هنوز هم صدای مرد چرخی گلفروش٬
صدای بازی بچه ها برایش تازگی دارد.
خاطرات مانند یک فیلم سینمایی از مقابل دیدگانش می گذرند.نگاهش به من سرشار از غرور
است. مرا که نگاه می کند به خود می بالد.این را در چشمانش می بینم.
به او می نگرم و در او می اندیشم عشق بی پایانم را به او احساس می کنم ولی افسوس که
نمی توانم ابراز کنم.
با این حال دستانش را میبوسم و می گویم روزت مبارک!
راز زندگی
باد به نزد دزخت آمد و راز زندگی را ازو پرسید.....
درخت پاسخ گفت: از من نپرس که گاه زنده ام و گاه مرده......
به سراغ ابر رفت٬ او را نوازش کرد و سوال خود را پرسید......
ابر پاسخ گفت :از من نپرس که خود نمی دانم مبدا و مقصدم کجاست.....
تا شب صبر کرد تا سوال را از ماه بپرسد ولی ماه مانند خیلی اوقات دیگر بدقولی کرد و آن شب
نیامد.
صبحگاه به نزد خورشید رفت ولی از شدت گرما نمی شد به او نزدیک شد......
سردرگم و بی مقصد در حال حرکت بود که به رود رسید......
با نومیدی سوال خویش را از رود پرسید و رود پاسخ داد:
راز زندگی در این است که مانند درخت قانع باشی مانند ابر از خود ببخشی مانند خورشید گرم و
صمیمی باشی و مانند رود شاداب و سرشار از نیرو به سوی اهداف خویش پیش بروی.